Poezja

Nieodgadniony


dodane wcześniej pozostałe wiersze dodane później

16 sierpnia 2013

Paradoks niemoc

siedzę tu, ślęczę
napisać cokolwiek
nic się nie łączy
choć idę słowotokiem

synapsy pobudzone
gotowe kreślić literek
w umyśle was miliony
a nie mogę sklecić w jeden

już kolejna próba
skończona pierwsza strofa
początek drugiej, jednak
alfabet gdzieś się schował

i znowuż bezsilności niemoc
nadzieje we mnie giną
pragnę liryka uwarzyć
a z duszy wyrwane ogniwo

ta magiczna przypadłość
co pozwala twórcom grzeszyć
odebrana, więc jak tutaj
słowu oddawać pietyzm?

to tak, gdyby kowalowi
młot odebrać jego własen
jak ma kowalić?
skoro palenisko gaśnie

a gdyby Bogu
potęgę odebrać boską
zespoił jakby Ziemię?
i ten wokół kosmos?

z wyzuty treści jestem
pozbawion weny
choroby kulminatum
twórczy wnęter’ yzm









to całe tutaj
paradoksem jest
niby pozbawione idee
a powstał wiersz






Zgłoś nadużycie

 


Regulamin | Polityka prywatności

Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.


Opcja dostępna tylko dla użytkowników zalogowanych. zarejestruj się

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1