Poezja

Mury od lat
poszarpane zębem czasu

Okna zabite na głucho
gwoździem już pordzewiałym

Wszędzie półmrok
obsypany ziarnem kurzu

Drzwi ziejące
czeluścią otchłani

Podłoga pusta zdeformowana
leży porzucona tak od lat

Zimny ten wszechświat
a my w nim
jak samotne planety
dryfujemy
bardzo bardzo daleko od siebie