Poezja

 
kartki sklejone
zachodami słońca
na niewieczną pamięć
 
czasem ktoś z epizodu
na szczęście przypomni
jak było naprawdę
 
ale czyją prawdę
schowaną głęboko
o którą dziwne sny się ocierają
 
czyje szczęście
co miało przyjść jutro
a jest i było nierozpoznane
 
albo nieszczęście co
o mały włos  po każdej stronie
tak cieńszy kruchszy
 
że coraz trudniej czytać
do serdecznej kropki
spokojnie
 
ze zrozumieniem