Poezja

nie ma
dotyku
czułości
szeptu do ucha
ani namiętności

tylko EGO
jej i jego

nie ma bliskości
szczerości
zamglonych oczu
zwyczajnej radości

tylko EGO
jej i jego

jednak serca i myśli
w wielkiej komitywie
trzymają się za ręce
pozornie szczęśliwe

tańczą śmieją się
patrzą rozmawiają
jak brzozy światłolubne
promieniem otulają

nagle KTOŚ zaczyna rządzić
i znowu nic z tego
wszystko 
zrujnowane
przez złośliwe
EGO

i jej i jego