Poezja

przypomina motyla
w najpiękniejszej sukience
poprzez obroty
piruety
zamienia sie w tęczę

potrafi być jaskółką
duchowe piekno
wyraża wtedy lekkością
gibkością 

jako czarny łabędź
staje się dystyngowane
pełne gracji
czasem tragizmu

kruche drobne pokazuje siebie
całe bogactwo zmysłowości

pokazuje
łagodność
drapieżność
siłę 
i wolność