Poezja

    homo tik tak

bez ustanku w biegu
czas swój w ryzach trzymał
mocno się nakręcał
więc pękła sprężyna


     homo pitu pitu 

wciąż miele jęzorem
milczeć już nie umie
kojarzy się tylko
z notorycznym szumem



(Aśćka/ masz/ ;))