Poezja

rzucając w morze milczenia
butelki pełne szeptów
karmię się złudną nadzieją
że chociaż echo odpowie
 
falami przypływów
dobrego nastroju
zburzony spokój bezkresu
jest niczym ptak 
kaleczący niebo
 
na rozdeptanym brzegu
próżno szukać 
nietkniętych słów
 
wracam do końca