Proza

EmilMgła, 1 października 2013

Żwir. Surrealistyczne, krótkie przemyślenia Emila

- I piszę sobie patykiem po żwirze, że to nie ma już sensu. Mam wszystkiego dosyć. To jest już żwir, a nie ten miękki, uginający się asfalt. Wystarczy pierwsza lepsza trumna na czterech kołach, która przejedzie po żwirze i zmiecie moją mozolną pracę. O nie, to już nie to, co miękki, (... więcej)