Proza

Florian Konrad, 15 marca 2017

Kneph, ostatnia część książki

***
Tu urywam opisywanie przygód Floriana i Vincentii. Nieskończenie wiele mercedesów jedzie przez biliony światków aż do czerwonej granicy. Niektóre zapuszczają się za margines, na brzeg kartki, kilka wręcz spada ze stromej skarpy wprost na biurko.
Zamaszyste pismo wiedzie bohaterów nad (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 15 marca 2017

Kneph, część przedostatnia

Rozdział piąty
Przetrwalnik

Pozycja embrionalna. Ściskam szarą walizkę pełną ubrań. Woda po goleniu, dezodorant, poradnik ,,Jak być dobrym imitaklem".
Żadnych zdjęć. Jestem zmuszony wyciąć wspomnienia, odgrodzić się od nich. Zadołować.

Budyniowokremowy mercedes ,,baleron" (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 15 marca 2017

Kneph, cz. dziewiąta

Rozdział czwarty
Zapojka

Nie wiem, kim jesteś, ile masz lat, ani skąd pochodzisz. Twój świat, słoneczny okruch jeszcze istnieje, czy wypalił się, jak wszystko wokół.
Może w ogóle cię nie ma, ten list rozpłynie się na rozżarzonym, toksycznym dworze?
Jeśli czytasz te słowa to znak, (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 15 marca 2017

Kneph cz. ósma

Rozdział trzeci
Sznapsbaryton

Śnieg zakleja oczy. Zakłócenia, szum. Ten okruch świata w ciągu sekundy przestawił się na wersję cyfrową,
my zostaliśmy przed ekranem, z którego cieknie wodnista kasza.
Tłum żałobników tonących w żurze, tekturowi ludzie zebrani wokół wolframowej, (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 15 marca 2017

Kneph siódmy fragment powieści

Rozdział drugi
Waterboarding

Wdech, potem drugi. W ciemnościach żyją dzikie stwory. W pradawnych lasach drzemią plemiona dwugłowych karłów.
Boję się ich, kulę. Nad głową przetaczają się armady próchniejących statków.
Jednoocy piraci drapią się po brodach zardzewiałymi hakami. (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Deadbat, 13 marca 2017

Tyt rob. "Zęza"

I w otwarte odmęty tak lekko podążał
jakby imieniu jego pomniki miano stawiać
jakowoż takowe stawiano późniejszymi czasy
a twarz miał nieprzeniknioną
tak dalece że sam nie wiedział co myśleć o tym wszystkim
a stwierdziwszy to zafrasował się nieco
i obalił cały trzymany w (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 13 marca 2017

Kneph (szósty fragment powieści)

Część druga

Ujrzałem rzekę ognistą, i był tam wielki most przez nią. Szerokość jego była taka, że czterdzieści par wołów mogło przejść przez niego.
A gdy przyszli sprawiedliwi, przechodzili przez niego z radością i z weselem.
A znowu przychodzili grzesznicy i dochodzili (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 13 marca 2017

Kneph (piąty fragment powieści)

Zniekształcenie

Długa zima. Dach ugina pod ciężarem śniegu. Niedługo runą trzy gliniane, niedokończone piętra.
Pokoje- arterie, przez które płyną toksyny.
Głód, to z niego wyrasta zakażenie.
Pragnienie- gorzki chwast w moim gasnącym ciele.
Dopalanie się w przeklętym martwym (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 13 marca 2017

Kneph (czwarty fragment powieści)

Lethal injection

Pociąg zwalnia, wyskakuję.
Turlam się po nasypie, po czym ląduję w śmierdzącym szlamie.
Waran z Komodo powoli gramoli się na brzeg.
Zdejmuję lepką i cuchnącą koszulę, wylewam gnojowkę z butów.
Skóra z dłoni zdarta o żwir. Do samego mięsa.
Jak nic skończy (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 13 marca 2017

Kneph (trzeci fragment powieści)

III.
Na chwilkę, na szmat czasu, na nieskończoność pogrążyłam się w kompletnej próżni. Była ona tak głęboka i przerażająca, że świat widzialny skrył się pod małym listkiem, zasłoniła go tęcza powstała z dwóch kropli rosy. Wiem, że to brzmi idiotycznie.
Osadziłam się na ziarenku (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły