Poezja

Na schodach przy Grands-Augustins
siedzi mężczyzna w szarym płaszczu

prawie łysy; twarz zwrócona na trzy czwarte
spojrzenie wybiega przez wysokie okno

na słoneczne podwórko poprzecinane
żebrowaniem ciemnej drewnianej ramy

prawa zaciśnięta dłoń spoczywa na głowie
kota odlanego w brązie. Noga założona

na nogę pokazuje modny fason buta
twarz uchwycona w momencie zadumy

Czy nad życiem, które czyni z nas mumie?