Poezja

Conrad kończy swój wpis do księgi okrętowej
kładzie pióro na blat przy hebanowej rzeźbie

widzi przed oknem filigranową kobietę
to córka holenderskiego kupca Almayera

służąca niesie koszyk; bukiety selerów
kapitan je pozdrawia skinieniem i wstaje

czas by zajrzeć do portu; wysłać list do kraju
zaokrętować płynących do Mekki wiernych

pouczyć, aby zwano go Joseph nie Lord Jim
chciałby napisać tę powieść, nie pragnie być nim

niebo pociemniało; wiatr porywał badyle
migdałowiec zafalował w burzowym pyle

obfitego deszczu z rozpasanych niebios
półmrok rozjaśni szklanka whisky Helios