maks wieczorek, 14 february 2012
numer 3
-
już dobrze powiem -
w
poprzednim czytaniu pominąłem słowa
i
co z tego,
trawnik
jutra nie może mi uwierzyć
ale
ty Norman,
od
kiedy wieszasz dziwne obrazy
z
muszelek i much uważam, że artysta
z
ciebie niezły,
bo
nikt jeszcze na to nie wpadł
i
kiedy słońce przypomina cyrkowy namiot
pędzimy
aby się uśmiać,
a
po łokcie mamy roboty z tym by określić
jakie
mamy plany,
lecz
wąska dróżka naszych spojrzeń
wypełniona
długimi marszami przez ulice
może
nie jest czymś naszym
ale
dwa kroki stąd, prawie u zbiegu
okoliczności...
ponawiam
urwany gdzieś wątek
i
ty masz w tym swój udział
jak
trawa w tłumieniu moich kroków,
bo
przecież przeszliśmy niechcianym
odruchem
odwagi i wplątali w między kawiarniane
zapożyczenia,
odkryli
cały ładunek tego co może się
zmieścić
pod powiekami,
także
podnosić już ich nie trzeba
i
tego co szkliście z oczu popłynie
maks wieczorek, 14 february 2012
numer
2
niebo
ponad mostami wykrzywia kominy
nie
chce dziś zaistnieć twoim
smutnym
cieniem
jak
kieliszki porto w słonecznej Maladze
cień
kładziemy długi
na
stół w żółci cały
a
w oddali
arena
smakuje krew byczą
znacząc
czerwieniom
przypadkowych
gapiów
śmiertelne
serca nasze
do
jutra odchodzimy
wówczas
na zawsze
maks wieczorek, 14 february 2012
numer 1
nawet
bezczynność śniegu
na
pocztówce, którą przesyłasz z gór
ma
znamiona rewolucji
i
jak mam się ubierać
aby
nie wypaść ze zbyt luźnego
obiegu
plotek,
kiedy
narty stoją w szafie
mierząc
czubkami w poniedziałek,
kiedy
to owinięty jeszcze szalikiem
chłodu
w koniczynie szczęścia odnaleźć
nie
mogłem
gdy
pociąg w pospiesznym tykaniu
parował
wnętrznościami
i
tak
tylko
wypiłem herbatę
kiedy
tylko ciebie mam
pod
prysznicem naiwności
strumieniu
słów ważnych dla marzeń
nigdy
dość oczywistych,
nigdy
dość wielkich jak na powietrza miarę
i
kwiatów piękną nieobecność w nas
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade