Poetry

I znów cisza - ławki w parku
przemoczone do ostatniej
suchej deski - i ty w płaszczu
koniczyną teraz pachniesz

nawet motyl ruszył skrzydłem
wiatr się zbudził - ty w kaloszach
cień zza klonu też już wyszedł
jeszcze mokry - jak nie kochać

słońca ciebie deszczu nawet
kiedy biegniesz po kałużach 
rozpryskując je po trawie 
miłość dzisiaj też się spóźnia