Carrie, 4 october 2010
mówienie bez ogródek to życie
ciężkiego kalibru
można przypadkiem nadepnąć
na czyjeś pole minowe i wylecieć
z hukiem
a potem jak zużyty granat w okopach
dopalić się bezgłośnie
dlatego obecnie coraz częściej
nabieram w słowa garść
zastanowienia
Carrie, 25 september 2010
znam nieco słów
zużytych przekleństw
i zmechaconych metafor
często noszę
gołębi sweter - dziurawy
do cygańskich kolczyków
wyjętych z pudełka o nazwie
innej bajki
wypowiadam kilka zdań
dobitnie za dużo
choć powinnam naostrzyć
nóż i przyciąć język
o niepokorny koniec
odbieram wskazówki
od zawsze
że muszę zaokrąglić krawędzie
i trochę się dopasować
by wzbogacić sobą całokształt
ale jestem lekko
przygłucha na jedno ucho
a świat potrzebuje paru wariatów
Carrie, 7 september 2010
zaczęłam od dietetyka
kilo owoców cytrusowych
i wyroby słodko-kakaowe
tyle że w spożywczym
na rogu
asortyment wybrakowany
banany sprzedają bez
serotoniny a czekolada nie wie
z czym je się magnez
poszukam dalej
w księgarni parę książek
sekret o potędze podświadomości
może jestem za głupia a może
realizm zbytnio zakorzenił się
w głowie raczej to nie dla mnie
panie doktorze mam problem
w odpowiedzi garść tabletek
i terapia grupowa
rozregulowały mi okres a w sali
nie wykrztuszę ani słowa
mojego kota przyślę jest bardziej
cywilizowany ode mnie
poddaję się
wasze wskazówki głęboko
zagnieździły się w części ciała
na cztery litery
z odpływu ciągle wybieram
więcej włosów a po strukturze
twarzy dalej rzęsi deszcz
trudno
na dzisiaj kończę
jutro też jest dzień
chyba
Carrie, 31 august 2010
w pustawym barze nie przypominasz amanta,
z łysiejącą czupryną w ciąży spożywczej.
odzienie dość specyficzne - podejrzewam
że nawet w latach 70 nie byłoby na czasie.
po piątym głębszym patrzysz łapczywie.
mi również zbyt wiele brakuje : kilka kilogramów
za dużo, krzywe zęby i perkaty nos.
na ulicy gwizdali za mną jedynie gdy wyszłam
z psem na spacer - też niezbyt urodziwym
ale merdał pociesznie ogonem.
podchodzę.do stracenia parę godzin z głowy.
z tym opróżnionym kieliszkiem niewiele
zrobisz - ile można obracać szklankę ?
pospiesz się. na tyle za barem.
będziemy się pieprzyć.
byle prędzej.
póki jeszcze nie wytrzeźwieliśmy.
Carrie, 30 august 2010
może kiedyś
w dłoniach pokruszę zmierzch
nauczę się kochać
przy dziennym świetle
i wmówię sobie że błękit
to mój wymarzony kolor
potem
wyjdę i zapoznam świat
kupię czerwone szpilki
jedwabne pończochy
i w końcu
znajdę idealną sukienkę
w moim rozmiarze
winem zapiję rozsądek
nawet zacznę wierzyć
że miłość na jedną noc
nie zawsze bywa grzechem
może kiedyś
zastąpię boga i napiszę
od nowa swój życiorys
może kiedyś
na razie idę spać
Carrie, 30 august 2010
(pod sufitem zawisła nawałnica)
od kilku dni gwałtowny kontakt ze mną
jak z prądem - nie jest bezpieczny
za dużo cieczy
zupa zbyt słona a spód od ciasta
miał być brązowy nie czarny
pobłażliwie spuszczasz głowę
znowu opróżniając śmieci
z samych tamponów
staram się ale z hormonami niczym
z potopem do tej pory prawie nikt
nie wygrał a na arkę nasze m-3
się nie zanosi
rozpłaszczasz rękę zastępując
termofor ociepla podbrzusze
na piątce - pamiętasz
gotowe na wszystko
wtulasz się
niebieska piżama
w misie
bez sprzeciwu wiesz dobrze
dzisiaj robisz to sam
Carrie, 29 august 2010
dziesiąta trzydzieści.wieczór.dawno wystygła
kolacja.powoli dopala się druga świeca woskiem
ornamentując obrus.House przestał mnie uwodzić
cynizmem. wolałabym z kimś innym zagrać w doktora.
leniwie zsuwam spódnicę.prześcieradłem gładząc
nierówności na udach.słyszę.skrzypienie drzwi
do klatki schodowej.rozgrzewam się.nie to nie ty.
ty tupiesz. pewnie to sąsiad z naprzeciwka.
zdejmuje buty.czarne na szpilkach.lubiłeś
kiedy wbijałam ci je w pośladki szczytując.
drżę.wiatr przez uchylone okno ciekawsko
zagląda mi między nogi.to nie dla niego.
rozpinam haftki.po sutkach falują włosy.
oczy mam wielkie niczym małe dziecko
w sklepie ze słodyczami.na czerwone usta
samoistnie wypływa uśmiech.
dźwięk klucza w zamku. odwracam się.
trzęsącym głosem szepczę.
kochanie dzisiaj chcę to zrobić
jak jaskiniowcy
Carrie, 25 august 2010
kiedy słońce było bogiem
niebo grzmiało ze szczęścia.
po strugach dzieci rosły jak plony
dorodne a przez dłonie przesypywała się
glina żyzna na lata obfite w sytość.
teraz na zgliszczach
czerwień
dawno obeschła.
uszczypnij mnie.
przecież obiecywał raj
dla wszystkich.
Carrie, 14 august 2010
spoglądał z drzewa niczym
kat miłujący się nad ofiarą
to ta godzina o której
kiedyś rozwarło się niebo
płakałam jak ona
dwa tysiące lat wstecz
za wszystkie
tam była na kolanach
ostatni raz obmywając
ślady przebitych stóp
od tej pory już nie zgrzesz
odeszła we mnie wyłaniając
brzemię zdradliwie
to nie czas na łzy
podskórnie szczypała
policzek karcąco
nie posłuchałam
chociaż deszcz niczym
duch święty kroplami
próbował oczyścić winy
ten grzech po-pierworodny
wyryty pod naskórkiem
oni już nas potępili
jak bydło ostemplowali
zmazą na piekło
jestem kobietą
nie możesz mnie zbawić
Carrie, 12 august 2010
przewiązał mi oczy
mówiąc że ta miłość będzie
po prostu bardziej bolesna
często wcześniej powtarzał
że mocniej niż jątrzące blizny
doskwierają niespełnione obietnice
usłyszysz jedynie huk
to jak uderzenie pioruna
można się przyzwyczaić
wystarczy potrząsnąć
niebem i wywołać deszcz
a drogi donikąd to również
jakieś ścieżki
rozpacz nie jest wyborem
lecz nikt nie pozwolił nam
wybierać
pamiętaj kiedyś
kielich musi się przelać
obojętnie czego
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
