Poetry

nie mów już nic
milcz w beznadziei
twoje oczy wszystko powiedziały

coś cię dręczy

zimny dzień zamienia marzenia
depresyjny pejzaż
rozciąga ramiona po horyzont

głoszą że
słońce pojawi się za tydzień

z ulgą uwalniam się od rozmowy

wysiądź na ostatnim przystanku
daj życiu prawdy szczerych szeptów