bosski_diabel, 24 august 2012
Powiedziała, idzie burza, a ja zamykam oczy
i wchodzę w piąty wymiar. Różnica jest ogromna.
Dzieli nas puste miejsce przy stole.
Niedomknięte okno. Przeciąg wypełnia nasze myśli.
Już wieje. Chłodem. Tak było rano, jest o zmierzchu. Przez otwarte
drzwi beaufort targa sumienia. Szumi. Pusty czajnik. Wygotowane
uczucie. W kominku ciąg rozwiał resztę popiołu.
Chcieliśmy coś z tym zrobić. Budowa. Karty, domek, zamek, piasek.
Ostatnia odsłona. Szydło, worek. Trzask. Drewniane schody wydały jęk.
bosski_diabel, 23 august 2012
On do niej
moje usta przytrzymują czas jaki mi dano
tylko ty wiesz gdzie już nie ma pytań dałaś mi
minutę powietrza migocze nuta spełnienia
siedzisz naprzeciw nie jesteś już gościem
uwypukliłaś niebo
intonują mantry wszystkich bogów
księżycowi wszczepiłaś ludzkie serce
białe stokrotki przywołują zieleń traw
przychodzące sny z wysp szczęśliwych
mają twoje rysy
Ona do niego
jakkolwiek prozaicznie poskromione zostaną
nasze czary przyciągnę cię wypisanym prześcieradłem
stopom dam czas - muszą się nauczyć
gdzie chodzić lękliwe w drugą stronę
na kąt padania cienia twojego w ramiona
gładkich wyobrażeń o wolności ciał
stagnacja gry przypisana ustom
istnieje twórczo wokół naszych zmysłów
bosski_diabel, 23 august 2012
pamięć pamięta gdy język kłamie słowami
próba czasu nie ma cierpliwości
w dotarciu na zawsze - przecież wiesz
miłość przesadza gubiąc intensywność
pocałunki stykają się z nocą
niepoliczone o brzasku bledną pospolicie
oduczyłem się śnić na jawie erotycznie
nie przebudzę się koło ciebie zamykam oczy
zapach ciał wietrzeje obojętnie na krawędzi łóżka
wciska się żaluzja zakręcona sznurkiem dni
kiedy milczę zaskakujesz mnie niespodzianką
kocham cię więc trwamy czerpiemy z siebie
ty trochę więcej mówisz to nie egoizm - jestem kobietą
bosski_diabel, 22 august 2012
chropowate ściany
płomyki skaczą po cegłach
pióro wypluło pierwszy wers
objawienie
umykają zaśniedziałe obrazki
uśmiecha się dzbanuszek z herbatą
gorącą dotykiem tysięcy rąk
w załomku niszy dopala się świeca
a ja
czekam na ciebie w półmroku
jak głupiec
uparcie podtrzymuję płomień
bosski_diabel, 22 august 2012
kluczem uwolniony płynę
między białym i czarnym
zaplątany w ćwierć
ocieram się o całą
wtopiony w twoje dźwięki
szarość dnia spływa struną
kolorami zasypiam
bosski_diabel, 12 august 2012
mój czas się wyszarpał
jak kołnierzyk starej koszuli
gubię się pomiędzy słowami
idąc po krawędzi cienia
zbyt wysoko wzlatują myśli
pulsują skronie setką decybeli
zaplątany wyplatam kolejny wiersz
o pustych nocach w zdumionych oczach
zamknięty w pudełku zapałek
uduszę się lub spłonę
bosski_diabel, 10 august 2012
jestem dachowcem połową nocy zawieszony
jak nietoperz z pustką pod głową budzi mnie
zgrzyt i ta cisza co po nim zastygła obca
w moich wersach zamykasz usta
językiem powoli smakuję powonienie
czuć jak wraca apetyt na jeszcze
chcę zdążyć by kolejna noc
splotła nasze włosy na jednej poduszce
bosski_diabel, 7 august 2012
wtapiamy się podskórnie drążymy
pozornie przewidywalną metodą
katalogujemy przebieg zdarzeń
z karty dań chemiczne doświadczenia
smak wyostrzamy przy spadku eL
poszukiwania nie zaskakują
bo rozkosz na zamiany pęcznieje
nienasycona puchnie zapach wypełnia nozdrza
przewracamy kolejną stronę siebie
wyrywamy kość z kości krew z krwi
język utknął w podniebieniu
ust przełykać nie trzeba
bosski_diabel, 31 july 2012
wyobraźnia poety zachwyca
maksymalizm posunięty
świadomość seksualna dostarcza wrażeń
intelektualnych mówią że postradaliśmy
palce gdzieś na kolejnych piętrach
kręgosłupa biegnąc na oślep
do nieba - ja milczę szczebel
po szeblu właściwie osuwam się
scena kolejna pozwól iść dalej
sztuka niewidomych nie dotykam a pożądam
bosski_diabel, 29 july 2012
twój ostatni list
zawsze drży między palcami
wyblakły litery tylko data
wygrała z czasem
pamiętasz nasz most i rzekę
byłem tam wczoraj w noc Kupały
nazwaliśmy ją wierną
dzisiaj nikt nie zapali ognisk
i nie ustroi jej kwieciem
zatrzymana we wspomnieniu
karmisz mi oczy szeptem
dziś tylko drzewa nad rzeką
śpiewają z wiatrem w duecie
echo dotyka przestrzeni milczenia
biegłaś przez życie tak szybko
za szybko