Poezja

wolnyduch, 3 lutego 2025

W symbiozie

Tam na fali, tam wysoko
wznosisz się pośród obłoków.
Złoty obrus na zwierciadłach
lustra wody świtem kładąc.

By w płomiennym ogrzać blasku,
martwiąc je, że wschodem zgaśniesz.
W ciemność końca, w prapoczątek
wchodząc, wszystkie nitki porwiesz.

Koral chlorofilu zerwiesz,
żywe serce w rzece pęknie,
lecz to jutra scenariusze,
dziś jak wino - grzej i wzburzaj.

Rozwidlone żył jej liany,
nasącz ciepłem życiodajnym.
Niechaj pachnie nad brzegami
kwiat strelicji, by w rydwanie

chmur o brzasku Ra przybywał,
rajskich ptaków pieśń ożywiał,
namaszczonych boskim palcem -
oczu, uszu plastrem zbawczym.

Niech symbioza ogniw życia
mocno łączy, niczym yin z yang.

***************
Z dedykacją dla Asa i Bezki.

liczba komentarzy: 18 | punkty: 4 | szczegóły

Bezka, 3 lutego 2025

drzewo życia

wyrastam ponad układ szkieletowy
odżywiony tradycjami ojczystej ziemi
pokoleń uświęcających skład krwią

rytm równowagi między tym co głęboko
ukryte ssie soki jak mleko matki
a tym co rozkłada ramiona do nieba

długowieczna tajemnica istoty
niekończącego się układu zależności
by przetrwać kładąc cień pod głowę

strapionym samotną wędrówką
do źródeł mądrości natury
trwa wieczny proces budowy

schodów do nieba

człowieczy los kruchością wpisany
w pień transportujący nieustannie
życiodajne soki niczym układ krwionośny

pną się gałęzie od wschodu do zachodu
prześwietlając promieniami

majestat cierniowej korony

liczba komentarzy: 6 | punkty: 6 | szczegóły

AS, 2 lutego 2025

fra (II)

nie umierał młodo, a jednak trudno było określić
jego wiek. być może był to początek odrodzenia
ludzkiej zachłanności.
to wtedy zaczęła być sztuką.

z twarzy odparowały kolory. słaby kontrast
prawie zupełnie stopił biele
na śmiertelnym łożu

nienawiść także jest miłością.

kiedy czas wydrapuje oczy
nie sposób uciec przed lękiem
dopóki Bóg nie oddzieli światła
od ciemności.

wielkie dzieła to tylko ślady
a ty poznałeś cel.

wygrałeś florentczyku.
popioły są słodkie.

lepiej spłonąć niż zgnić.

liczba komentarzy: 5 | punkty: 5 | szczegóły

Teresa Tomys, 1 lutego 2025

jeszcze

chciałabym być poetką
nie najgorszą a choćby przeciętną
żeby potem ktoś wspominał
że często wiersz mój mówił tak wiele

ale skrycie między wersami
było w nich tyle pragnień
radości opowieści o życiu
niespełnieniu o zmartwieniach
czy o nieustającej nadziei
i o tym że
nikt bliski nie chciał jej czytać
a to przecież było też dla nich

I.2025/T.Tomys/eliteraci

liczba komentarzy: 3 | punkty: 9 | szczegóły

Teresa Tomys, 1 lutego 2025

bal

chociaż to była studniówka po latach
wciąż
przewija się w moich wspomnieniach
żałuję że suknia która miałam
nie była piękna czerwona
wszyscy radośnie przejęci
zajęli swoje miejsca
gwar zagłuszał myśli
nic nam nie brakowało do szczęścia
wirowaliśmy w tańcach
bal trwał było cudnie
jednak jak kopciuszkowi
nam te się skończył
tuż przed północą

I.2025/T.Tomys/eliteraci.pl

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

AS, 1 lutego 2025

pustynna symfonia (II)

z inspiracji wierszem Bezki
pt. "Mały Książę"

ogrom samego siebie
w ciszy co wiatrem śpiewa

noce chłodne jak gwiezdny piasek
i dni wypalone do cienia

tam podobno nic nie ma

liczba komentarzy: 6 | punkty: 5 | szczegóły

violetta, 1 lutego 2025

Jak ślicznie

ułożony swobodnie z driakwią
poczujesz uspakajający kształt
całuj w usta niebieskim diamentem
przypomnijmy wzajemnie wiosnę

liczba komentarzy: 7 | punkty: 8 | szczegóły

Yaro, 1 lutego 2025

kwiaty na poddaszu

kwiaty na poddaszu
puste koperty
dym fajki błądził po poddaszu
przekwitały nadzieje z
zapachem dębowych mebli

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

Misiek, 1 lutego 2025

Dzięcioł

Jak wieść wcale nie gminna niesie
był sobie dzięcioł w pewnym lesie
który nie tylko wciąż stukał w drzewa
lecz także udawał jak ładnie śpiewa

Jak słowik albo choćby skowronek
przemalował też dziób oraz ogonek
i rozległy się liczne chóry ptasie dokoła
tyle że w wykonaniu samego dzięcioła

Kos i szczygieł spytały czy może guza szuka
miast kogoś udawać w drzewa niech stuka
nie zabrakło głosu kosa a nawet dzwońca
trzeba to załatwić raz i do samego końca

Co z tego że on dzięcioł się nazywa?
jeżeli pod inne ptaki się podszywa
a słowik i mazurek na to też dodają:
bo dzięcioły przecież nie śpiewają

Co dnia wyśpiewuje te nieswoje trele
aż sowa mruknęła ,że tego już za wiele
trzeba postawić ultimatum i zawczasu
**********************************************
dzięcioł nie posłuchał i wyleciał … z lasu

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 29 stycznia 2025

zostań

w dłoniach niesiesz ciepło
zostań tu jeśli chcesz
dniem na stole chlebem
w spojrzeniu widzę
oddajesz pocieszenie szeptem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły