Poezja

An - Anna Awsiukiewicz, 12 lutego 2025

Przepływy światła

to kim jestem obejmuje
kilka poziomów więcej

niż zawiera ciało

dzięki uważności wiem
co dzieje się w świadomości
dzięki świadomości wiem
co dzieje się w umyśle
dzięki umysłowi wiem
co dzieje się w ciele

jestem czymś więcej

ciało jest
dla doświadczeń
realizuje zlecenia

umysłu

uwalniam wszystkie
programy i ograniczenia
przywracając równowagę

popatrzę na siebie
jak na anioła
popatrzę na siebie
jak na boginię
popatrzę na siebie

jak na cud

niczego się nie ulęknę
bo nikt nie przeżyje

życia za mnie

uznam wszystko za boskie
przestanę siebie oceniać
uszanuję każdą chwilę
zacznę nią oddychać
przestanę się kurczyć

i umniejszać

przypomnę sobie
że jestem tańcem
przypomnę sobie
że jestem wiatrem

obejmę wszystko

zaproszę letni deszcz
spłynie cichym snem

spełnienia

a każda sekunda
stanie się diamentem
która rozbłyśnie mocą

zmiany

celebrując moje opowieści
oddam wszystko miłości

zapiszę w pamięci

zaproszę tam ciebie
bo czas zapomnieć

o przeszłości

zresetujemy wszystkie programy
związane z poczuciem braku

zaczniemy kreować nowe
w świecie gdzie wszystko

jest Bogiem

tu jesteśmy tacy piękni

przestaniemy walczyć i wątpić
odpuścimy będąc w pozwoleniu

Jestem który Jestem

liczba komentarzy: 6 | punkty: 7 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 12 lutego 2025

Tak jakoś wyszło

topniejący lód, spadający liść
poranek w lesie
spalona wioska, tak jakoś wyszło
rzeź wołyńska, obozy, Gaza
- Całuj krzyż i riezaj Lachów, Żydów, Palestyńczyków
stepowy styl życia Dżyngis Chana
Nowy Naród i jego bohaterowie: Gonta, Żeleźniak, Bandera
i jego edukacja: - ten „bohater“ wyrżnął...
zwykłe kryminatorium w tle wydaje się czymś normalnym
to nie niedźwiedzie, nie krokodyle
to bestia ludzka
Ktoś rzuci hasło do pogromu i to może być każdy

Polecam film Dybuk. Rzecz o wędrówce dusz, był inspiracją

liczba komentarzy: 8 | punkty: 6 | szczegóły

Yaro, 11 lutego 2025

las zdarzeń

szarość wkrada się maluje obraz dnia
drzewa szare ostatni liść upadł na dno

zimnego czarnego jeziora jak studnia

pada zimny deszcz na bukowy las
rude łachy piachy pokrył siwy szron

skronie staruszka osusza wiatr znikąd

odkrywam smutek za tym co odeszło
szukam drogi na skróty byle uciec stąd

mój dom na wzgórzu pokryły wspomnienia

przeczekam dziwny czas
zanurzam się w sobie

widać twarze szarych ludzi
którzy błądzą w opętaniu zakupów

las szumi kołysze ciężkie gałęzie
co teraz zmierzcha się cicho i mrocznie

horror na drogach
zabierzcie sumienia
na boku jezdni mokną
w mżawce około dwudziestej

magia bukowa ukryta zamykam w sobie
ten czas gdy niczego nie jestem pewien

zasypiam by wstać
niewyspanym za wcześnie

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

wolnyduch, 11 lutego 2025

Pedant

Filiżanek w kuchni
równy szereg stoi,
malutki od góry,
a duży od dołu.

W pokoju porządek
garnizonu znajdziesz –
z przypadkiem wojskowym
lśniącym i dokładnym.

Spodnie straszą kantem,
krochmalem koszule.
Wyprane firanki nozdrzami wirują.

Jakież to wszystko proste!
Wystarczy tylko życiowy
alfabet liter pionem
ustawić, aż do zet.

Żaden to przecież problem,
że nieprzewidywalny…

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

wolnyduch, 11 lutego 2025

Jestem mgiełką

Jestem mgiełką co przeminie,
szmerem trawy, z letnią rosą.
Jak pod mikroskopem pyłkiem,
trwałym niczym mgnienie oka.

Szpilki ułamkową cząstką,
co w kosmicznym stogu siana
zagrzebała ego wiotkie,
której wnętrze jej nadziane.

I choć mrówka jest zazdrosna,
bo wędrówka jej jest krótsza,
jednak czymże jest w kosmosie
ziarnko zabłąkanej duszy?

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

Yaro, 11 lutego 2025

spowiedź

między prawdą gdy horyzont
każdemu wydaje się inny
każdy otoczony samotnością
ta czarna materia pochłania serca

w moich oczach jest ogień
płonę gdy zderzam się z przeszłością

nieważne ilu jest w porządku
zawsze znajdzie się ktoś kto wrogiem
ufałem ludziom którzy potem
odpłacili zdradą

pozostając samotnikiem
wyczuwam zapach wolności

idę do przodu
ogarnięty chorobami
uśmiecham się do ludzi
czuję radość czuję miłość
co gdybym narzekał
nikt za to nie zapłaci
nikt nie wysłucha

kocham życie
kocham świat
kocham Was

kiedyś wieczorem przy ognisku
spotykamy się wśród wspomnień

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

jesienna70, 11 lutego 2025

z uśmiechem

zapomniał o mnie
błękitnooki mężczyzna
czarodziej słów
z duszą osnutą mrokiem

pisał dla mnie wiersze
a później milczeniem
sprowadzał niepokój

dawniej myślałam -
jeśli odejdzie
pęknie mi serce
a dzisiaj z uśmiechem
palę jego zdjęcia

liczba komentarzy: 6 | punkty: 8 | szczegóły

AS, 11 lutego 2025

dlaczego Inkowie nie znali koła

tłukł kamieniem o kamień, wrzucał patyki
do strumienia i patrzył jak grzęzną
na spokojnej wodzie

głupek
dmuchał na trawę, wyczarowywał ostre dźwięki
a potem sunął wzrokiem po niebie, tak cicho
krążyły kondory

uśmiechnął się, kiedy skazali go
na samotność, ale poszła za nim
szalona
i odtąd, wieczorami, słychać było z gór
toczące się kamienie

nikt nie wie, po co weszli na szczyty

może wznieśli się ponad mądrość
zanim nadszedł krwawy Pizarro

https://www.youtube.com/watch?v=UPCbYtiV21k

liczba komentarzy: 7 | punkty: 8 | szczegóły

ajw, 11 lutego 2025

góra jest kobietą

kiedy zamarza czas, ona otwiera okno
pogodowe. znaki na ziemi i niebie
mówią, że teraz, albo nigdy
przedtem. jęzor lodu liże rany,
wielka biel znowu
uderza do głowy. w powietrzu
brakuje tlenu - fruwają feromony
góry gór.

____________________

liczba komentarzy: 18 | punkty: 10 | szczegóły

An - Anna Awsiukiewicz, 11 lutego 2025

Wewnętrzny głos

zawsze jest wyjście
gdy stoisz w swojej mocy
nawet gdy przeszłaś przez

piekło

zatańcz swój
taniec życia
taniec wolności

uwalniając się od
przejętych wcześniej

ograniczeń

zacznij od stanu zero
które jest ważnym etapem

by wzrosnąć

niczym przebiśnieg
wychodzący spod śniegu

bo życie to nie tylko uległość
bo życie to nie tylko obowiązki
bo życie to nie tylko cierpienie

by płacić cenę
zabieganej kobiety

w przestrzeni
odkrywania siebie
zredukujesz tępo życia

wybieraj ścieżki
które wołają ciebie
by realizować swoje

wizje

budząc ciepło żaru
w którym poczujesz się

bezpiecznie

otworzysz bramy do odnowy
wzrastającego światła
tego za czym tęsknisz
by nie być niczyim

cieniem

uwolnisz warstwy w ciele
które umierały w najciemniejszych
momentach życia tworzyły napięcie

odkryjesz moc by wybić się
spod ciężkiej skorupy przeszłości

rozkwitniesz

tu staniesz się uzdrowicielką
która uzdrowiła swoje emocjonalne

rany

zbudowała poczucie
własnej wartości

nauczyła się mówić nie
nauczyła się kochać siebie

bo ziemia potrzebuje płomieni
które rozpalą ogień i światło

w sercach innych

by przestali zachowywać się
jak bezradni słabi i malutcy

przejmiesz
odpowiedzialność za wszystko
ignorując zewnętrzne objawy

wtedy wszechświat
stanie się snem
ubieranym w ciszę

słowa do innych
popłyną z innego

poziomu

bo zawsze byłaś jesteś
i będziesz wystarczająca
na drodze swojego wzrastania
samospełniającego się proroctwa

intencji serca

liczba komentarzy: 14 | punkty: 6 | szczegóły