Poezja

tetu, 9 listopada 2025

szóste: nie kręć. ziemia i tak obraca się za szybko

źródło ognia zaczyna się pod powiekami. w ustach
mam las, suchy jak ziarna pieprzu. wystarczy iskra,
by to co na języku, płonęło żywym słowem. wymówka

jest jak zapałka, skrawek papieru — ziemia,
już chyba niczyja. nim zdmuchnę płomień,
chcę poznać jego surowość, skruszyć go w palcach;

zaboli — wiem, ale tylko tak uniosę
bezgraniczną pustkę, niewyobrażalną ciemność.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 9 listopada 2025

2. Aleja żywych i umarłych - Dziady

można spokojna szczęśliwa samotna
wiosną duchy
jesienią duchy
Mówią, że tu nie ma duchów
ale jest On - Duch...

Polubiłem tą aleję, jestem nią,
bo szedłem nią jak szedłem do niej
i uciekałem nią przed nią i przed sobą

Lecz o pewnych porach można na niej spotkać żywych

słyszę stukającego dzięcioła

Jak wejdę na drzewo,
zrobię zdjęcie chmur, odkryję nieznany kolor,
to zderzę się może z czyimś kosmicznym istnieniem
spojrzeniem, nieporozumieniem, zrozumieniem
w samotnej alei

I zawołam Obcego jak Wendy - Marcy
a on przybędzie, by mnie bronić i zniszczyć
a na spotkanie wyjdzie mi też ta, co jest mną i nie mną
z którą można się połączyć
na najgłębszym, dającym nowe życie poziomie

Nie wszyscy są obwieszeni lustrami

Oni się zbliżają, oni nie są mną
i to jest piękne, nie jestem sam,
i straszne
i męczące
prawie jak umieranie dla Narcyza
- dziecko pcha wózeczek z pluszowym pieskiem
jakaś para, może my, daje datek na renowację nagrobków
inna je beztrosko rurki z kremem za szybą kawiarni -

Na moim rejonie tak się do mnie zbliżają
brunetka Słodka Szansa i blondynka Kotka z Klasą
Ta Ruda, wątpliwe samo życie - to chyba czwarta Gracja,
albo tylko mój kryzys wieku średniego

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 8 listopada 2025

ich jest coraz więcej

na początku było słowo
słowo należało do Boga
z czasem pojawiło się światło
wystarczyło przekręcić kontakt
.
później była szkoła
w szkole podpadłem
na zjeżdżaniu po poręczy
któregoś razu razem ze mną zjechały kwiatki
.
nie lubię opowiadać tej historii
boję się że ktoś znowu zgasi światło
a ja pójdę w życie z przyklejoną etykietką
pieczęcią lub numerem identyfikacyjnym
.
coraz więcej tych
którym trzeba przypominać

liczba komentarzy: 12 | punkty: 5 | szczegóły

violetta, 8 listopada 2025

Para z wieży

promykiem lśnię za kurczącymi się liśćmi
chłodnym wietrzykiem odciążasz łodyżki

tańczę światłem na tobie mieniąc się
i odbijając odrobiną małych miłości

złotym gruszkowym popołudniem

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

ajw, 8 listopada 2025

cykl

przygasły myśli
jak świece po długim czuwaniu
noc przykryła je dłonią

czas wstrzymał oddech
dogaszając gwiazdy
zmęczone własnym blaskiem

wszystko
ułożyło się w spokój
który nie pyta o jutro

lecz zanim wyblaknie
ostatnie słowo
w popiele nocy
zapłonie kolejne światło

________

liczba komentarzy: 7 | punkty: 7 | szczegóły

sam53, 8 listopada 2025

gdzie są ćmy i motyle

jesień zeszła z obłoków jak czas do wieczora
mgłę rzuciła na łąki jak piaskiem po szybie
chłód obudził się później - zaspał na nieszporach
z zapomnianym pacierzem księżyc nocą przybiegł

zapisany w kałuży pomarszczonym światłem
w kroplach deszczu spóźnionych o niejedną chwilę
pod uliczną latarnię ostatnią za miastem
wraz z sierpniowym wspomnieniem - gdzie ćmy i motyle

gdzie podziało się lato w różowej sukience
ile gwiazd pozostało na niebie w obłokach
ile ciebie przytulę swoim szczodrym sercem
czy jesienią mi powiesz - kochaj jak ja kocham

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

smokjerzy, 8 listopada 2025

pamięć

wiatr stoi na baczność
salutuje cisza
przyszli zmarli
rozpalają ognie w bliznach
bogu ducha winnych
listopadów

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 8 listopada 2025

1. Szczęśliwego wywoływania duchów i dusz - Dziady

Szczęśliwego wywoływania duchów i dusz

Jestem tym, co odkryłem, tą drogą jesienną...

to mnie zamyka - duchy krążą wokół
w nowych i starych lokacjach
oddech wiosny, 3/4 Boga -
dusze listopadowe drzemią w słońcu, ziemi, dzięciole
następcy i przodkowie
Słońce jest jedno, ale to zbiór płomieni
każdy promień natrafia na bratnią skałę
cień, a w nim jaszczurka
zwinięta w kłębek, ma płomyk i kroplę w sobie
odda też ducha, moment energii, energię
ale nie wszystko jest feniksem
i umiera na jego wzór by w pełni ożyć

duch wszystkiego jest świadom, przepalające ścięgna Słońce

...lasem, grzybem, zachwytem, topielcem zieleni
i feniksem i duszą pełną dusz
pełną życia śmiercią z gwiazd i tą z ziemi - z rozkładu,
buntu świata zewnętrznego i wewnętrznego
z konania powolnego w uścisku anakondy
Umieram, ja, tylko -

jest samotna aleja, wiosną latem zimą
można, smutna i szczęśliwa
piękna, z gwiazdami, liśćmi, przenikana falami
śnieg, drzewa, samotność
można na niej zgubić duszę i ducha

w kosmosie, choć na Ziemi
w mydlanej bańce Jesieni

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

violetta, 7 listopada 2025

Ciepła

piję filiżankę herbaty przy oknie
z migoczącym światłem księżyca
i jem cynamonkę z nieszpułką
jestem taką toffi świeczką na zimę

liczba komentarzy: 6 | punkty: 6 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 7 listopada 2025

Prześwit

przetarta tkanina, prześwity, kształty
rozprysły się lustra
Jesteśmy nadzy
pomidory czerwienieją w słońcu na balkonie
uda kobiety obejmują koński grzbiet
Promień słońca osiada na liściach
Jesień nie tłumi uczuć, wybucha, rozmawia
porywa wszystkich, zrywa bielma z oczu
przewietrza izby
bierze za rękę i prowadzi w labirynty

wpuszczamy przepływ do środka
wchodzimy w przepływ, odpływamy
zdobywamy świat
powracamy na balkon
w czerwień pomidorów i zachodzącego
albo zmartwychwstającego słońca
przelewamy się w bezkrwawej ofierze
całujemy

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły