Poezja

violetta, 26 listopada 2022

Subtelność

po letnim śnie blaknę
zmywana świeżym zapachem
moje płuca to tańczące listki
tylko na chwilę staniesz
rozpłynę się w tobie

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Atanazy Pernat, 26 listopada 2022

PALIMY PAPIEROSY PRZED ODDZIAŁEM ONKOLOGICZNYM

palimy papierosy przed oddziałem onkologicznym
chyba się zbiera na burzę i trochę rozprasza nas światło
jeżeli istnieje Bóg
a nikt nie udowodnił jego nieistnienia
to jest teraz z nami
kroczy dumnie z podpiętą kroplówką
po piątej chemii łysy jak Kojak
i również zaciąga się dymem
pozostanie czerwona cegła budynków
klika ulic dalej obok przystanku
graffiti na murze - jebać Kaję Godek
oraz szum spóźnionych autobusów i ślady naszych uniesień
w odległych zakątkach miasta
pora wracać na oddział
żywi już nas nie odwiedzają
Bóg łysy jak kolano po dwunastej chemii
rozpromienia się tym swoim tajemniczym uśmiechem
nasze życie było dobre
bo było
nie włączaj radia zbyt głośno

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Sztelak Marcin, 26 listopada 2022

Dom chorych

Bóg mieszka w szafie, odziany w szlafrok
dobrotliwie kiwa głową gładząc grzechy
pierworodne.

Mam za pazuchą kosmos, galaktyki
na krótkiej smyczy. Spaceruję w pustce,
pełnej bezczasu.

Przykazania wykute na nowo nie spoczną
w arce, w skrzyni martwego tapczanu
pokryją się kurzem, patyną przemilczeń.

Nocą świat ujawnia prawdziwe oblicze,
wykręcam go na drugą stronę,
spiralnie segregując grudki ziemi.

Stracone pokolenia wzbijają gęsty kurz
podczas wspinaczki. Góra nie ma znaczenia,
tylko kręta droga usiana odłamkami modlitw.

Nad ranem płynę poprzez eony,
smiertelność już nie uwiera, delikatnie
łaskocze podniebienie.

Słowa, bo cóż zostało w na wiór
wyschniętym powietrzu. Drzwi szafy
skrzypią ostatecznie wzywając.

Zmiłuj się. Amen.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 25 listopada 2022

Z wyrzutem

Petlę decyzyjną Sztabów
przez podesłanych arabów
za podany chwycił palec
kontrakt z firmą "Über alles"
posunięty aż do granic,
żebyśmy nie płacąc za nic
obcym siłom pozwolili,
by nas strzegli i bronili.

Nic więcej nie oczekują.
Baterie swe rozładują.
Pomoc dotychczas markują,
lecz gdy przyjdzie co do czego,
to natychmiast dopną swego.
Z czarnym krzyżem patriotów
rząd był chętnie przyjąć gotów,

Ale już w całej Warszawie
głośno było o obawie,
żeby uważali młodzi,
gdy nie wiedzą o co chodzi...
i Pan Prezes się nie zgodził,
by nas Niemiec za nos wodził
radząc nieco bałamutnie
Ukrainie dać wyrzutnie!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 25 listopada 2022

Minęła 8 - radość o poranku

Rozpoczynają nerwowo
i napięcie stale rośnie.
Słowo przeczy innym słowom -
konfliktowo, groźniej, głośniej!
.
Dyskusję toczą jałową
na bezdechu bez ustanku
partyjniacką nowomową...
Mamy radość o poranku.
.
I chce się żyć.
Chce się wstać.
W mur głową bić.
Wspomnieć "mać"
czekając chwili interwału
na moment przed erupcją szału,
po którym można z siebie wyjść.

Minęła wczoraj - jest znów dziś!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Arsis, 25 listopada 2022

Bądź

W gęstej czerni, w popiele długich włosów, bądź… Mówiłaś, że… ― mów jeszcze,
jak wtedy, kiedy szliśmy przez duszny ogród klaszczących pinii…

W śpiewie ptaków,
pamiętasz?
Ale, czy chcesz
jeszcze pamiętać?

Bądź…

Będziemy szli i wciąż…
Wśród gorącego lata,
wśród skwaru.
W ciasnej uliczce otwartej na renesansowe okno.

Wśród oliwnego gaju,
wspinając się
na grzbiet
rozpalonego wzgórza…

Amorgos, w wielkim błękicie morza,
w bieli klasztorów i domostw
wykutych w pionowej skale, jak monastyr Hozoviotissa, sprzed tysiąca lat…

Bądź.

Ja, jestem w głębokościach czasu…

Słyszysz zgiełk szarżujących fal?
To wre morze
żarłocznym gejzerem rozbryzgów,
które chlaszcze wściekle ostrza brunatnych skał…

W wietrze o zapachu soli śnię…
Wśród rybackich kutrów wciśniętych w piach, w przeszywającym powietrze krzyku mew…

Gdzie idziemy?
Idziemy tam,
gdzie oślepiający ginie dzień.

Idziemy w zmierzch,
zanurzając stopy
w wilgotnym piasku.

Idziemy w mrok,
prześcigając spłoszone cienie,
prosto w zorze nadciągającej nocy.

Weź
mnie
za
rękę.

Bądź…

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-11-25)

***

https://www.youtube.com/watch?v=Z7uBEpelThs

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 24 listopada 2022

jeszcze niejeden

myślę że napiszemy wspólnie wiersz
tyle prawdziwych słów czeka na swoją szansę
porzucone metafory gniją w rynsztokach
uratujmy ginące piękno
pointy kończą w burdelach
rymy na częstochowskich śmietnikach
poezja poddała się automatom

czytelnie pełne falsyfikatów
chmury nie mieszczą białych kruków - niebawem rozdziobią nas
boję się wychodzić miedzy ludzi bez wykrywacza kłamstw
wszystkie szachrajstwa sztuczna inteligencja wychwytuje z powietrza
wiesz jak trudno cokolwiek napisać posługując się przyznanym zestawem słów
króluje ściema i piąta generacja pegazusa
ci najwrażliwsi dawno wyjechali

czasami ładuję baterię i idę na spacer
chciałbym zabrać ciebie poza zasięg cenzury
gdzieś daleko pod grubą kołdrą można chwalić dni przed zachodem słońca
karmiąc wieczory wilgocią pocałunków

masz szerokie biodra urodzisz niejeden wiersz

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 24 listopada 2022

polo

im bardziej brakuje mi ciebie
tym więcej cię poznaję
znam twój każdy krok
każdy ruch słowo gest

jesteś moim marzeniem
nadzieją na lepszy czas
na nerwy ukojeniem na sen
na noc na dzień
bądź moim spełnieniem
zapraszam cię na wspólny spacer

daleka droga dzieli serca
dobrze że wieje wiatr
będę szybciej nadymany żagiel
porwie mnie do ciebie

myśl wyrywa mnie
co ja robię w tym mieście
wyjedźmy stąd na inny ląd
jest tyle miejsc świat powita nas

robię coś innego niż zwykle
spakujmy marzenia
rzeczy spokojny sen
na lepszy dzień

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

violetta, 24 listopada 2022

Piękno

gonię jeszcze za złotymi liśćmi
łapiąc ciebie w słońcu
jakby życie było zabawą
czy straconym czasem
ale nie w jednym kawałku

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

drachma, 24 listopada 2022

Sufi

biel jak sufit
nie sypią piaskiem,
mróz pod butem
trzyma koralu ukwiał.

skrzypi szklisty płat
można się rozłożyć,
na kartce papieru
usta jak semafor.

patrzyłem przez chwile
chcąc powiedzieć tylko,
nie odchodź
znak dać dłonią,

ale nic nie wyszło.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły