Poezja

Marek Gajowniczek, 28 października 2021

Imperium kontratakuje...

Imperium kontratakuje
Na oślep i chaotycznie.
Demoludy demoluje,
Goraczkując pandemicznie.
Socjalizm wspiera bogactwo.
Kapitalizm biedę dusi.
Zaakceptować łajdactwo,
chcesz, czy nie chcesz -
w końcu musisz!
.
Wirtualna moc pieniądza
Z siłą grawitacji długu
Groźbą katastrofy grzmiąca
Zza Białowieży i Bugu,
Wszelką myśl paraliżuje
O skutecznym rad sposobie.
Imperium kontratakuje.
Śladu nie będzie po Tobie!
Żadnego... i węglowego!
.
Przeszłość jest kosmicznym śmieciem!
Drzwi Tysiąclecia Trzeciego
Uchylamy w Innym Świecie!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 27 października 2021

KOBIETA

czy na pewno
z żebra Adama stworzył Ją?
to tak jakby z wody
wyjąć ogień
odebrać Jej duszę
bez której nie byłoby Niepokalanego Poczęcia
Zmartwychwstania i Omegi
Jej dusza jest ogniem
przy którym można się ogrzać
w którym można spłonąć
który można rozniecić
i jest pięknem
którego brakuje materii- glinie
czyżby więc ze swojego Ducha
stworzył Ją
pewnie tak
skoro miażdży głowę węża
a życie czyni niepowtarzalnym

Janusz Józef Adamczyk

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Misiek, 27 października 2021

Życiorys

Byłem wolny
i beztroski jak konik polny
myślałem że wolność
na zawsze będzie trwać

dlatego naiwny za młodu
tak bardzo pragnąłem biec
bez picia i bez jedzenia
byle nie w miejscu stać

chciałem dobiec na koniec świata
w nieskończonych moich snach

a kiedy nadszedł
czas niewoli

poraniony i pokaleczony
prawie cudem ocalony
z uczuciem serca wielkiego głodu

znów stałem się wolny
ale już nie tak beztroski
nawet anioł
bez skrzydeł nie lata
pokonałem wszechobecny strach

dzisiaj
pozostały pytania bez odpowiedzi
pokryte siwym kurzem

co jeszcze mam rzec
nie wiem co mnie jeszcze czeka
nie jestem wróżem
nie pieką rany wygojone

tylko czasem jeszcze zaboli
mój los

zwyczajnego człowieka

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 27 października 2021

cześć Kasiu!

czasami przychodzi taki moment
że gotowi jesteśmy chwycić kogoś za rękę
zaprowadzić w zaciszne miejsce
i opowiedzieć swoją historię

czy dziś starczy mi sił na ekshibicjonizm myśli i wspomnień
czy akurat ta chwila to pora na uzewnętrznienie się
a ty człowieku
tak ty
jesteś skłonny dłużej niż 10 minut słuchać tego za przeproszeniem pierdo...

a może trzeba jak dziecku
najpierw zrobić lewatywę z kilku bajek
nim właściwy temat zajmie nas bez reszty
by to co leży na wątrobie otłuszczonej czy już martwej
stało się zaraz historią
nawet dla tych po tak zwanej drugiej stronie
może się gość jeden z drugim zaśmieje
choć ani im a tym bardziej nam nie do śmiechu

No cóż teraz umierają tylko niezaszczepieni
chorują zdrowi
a przez granice przechodzą same duchy

inni - w domyśle my - biegają między cmentarzami z kwiatami
palą bliskim i dalszym zmarłym świeczki
niektórzy już ubierają choinki w metafory
owijają się szczelnie babim latem
i idą spać w pierwsze lepsze wiersze

czego i wam życzy
zakatarzony autor
posuń się Kaśka!

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Mada44, 27 października 2021

Miłość zawsze zwycięża

Przyjdzie ten dzień, ta chwila,
Kiedy rozłąka nie będzie dzielić.
Tęsknota zniknie, połączy los.
Jedna myśl będzie tkwić w głowach.
Już zawsze razem.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Mada44, 27 października 2021

Iść do przodu

Wspomnienia okrutne pragnę zostawić,
Gdzieś hen daleko za sobą.
Zgubić na zawsze, by już nigdy
Nie odnalazły drogi do mnie.
Iść do przodu,
Bez balastu cierpienia,
Odnaleźć świat miłości.
Gdzie człowiek dla człowieka
Wsparciem jest.
Nie podłym atakiem.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Mada44, 27 października 2021

Moja wena

Światło lampy pochłania mrok,
Kierując się na blat stołu.
Oświetla kartkę, długopis,
Który biorę w dłoń,
Skreślam słowa,
Tworząc myśli krąg.
Przelewam uczucia, doznania,
Czasem wspomnienia.
Nie tylko moje,
Też tych, których znam.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Mada44, 27 października 2021

Żadne rozwiązanie

Łzy z bezmocy zrodzone
W ciszy spływają po policzkach.
W krzyku rozpaczy głos ginie w gardle.
Oczy zamknięte nie chcą widzieć.
Kulę się w swoich ramionach,
Myśląc, że schowam się,
Że zło nie zobaczy mnie.
Pragnę zniknąć,
Nic nie czuć.
Nic to nie daje.
Nie czując bólu,
Nie czuję radości.
To żadne rozwiązanie.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Mada44, 27 października 2021

Dwa serduszka

Twoje serduszko toczyło się drogą.
Spotkało moje dotknięte trwogą.
Zaopiekowało się nim,
Teraz już się nie boi,
Bo koło niego
Twoje serduszko stoi.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

birczin, 26 października 2021

Co do pracy

Nie ściągam butów –
do kąpieli i snu
– idę w tych samych.

W koszmary,
do piekła
z innych bajek.

Wisi mi sen
nabity na hak księżyca
jak mięso zwierzęcia.

W kałuży czarnej juchy
poprawiam oniryczny
przedziałek do pracy

i różowe okulary.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły