Poezja

Misiek, 14 stycznia 2025

Nadeszła zima

Ale zimno poniżej zera
nadeszła zima i co teraz
calutką noc dzisiaj sypało
śnieg przemienił balkon na biało

Bladym świtem przyszedł zdrajca mróz
żeby chociaż był ten jeden plus
na skostniałym już termometrze
myśli staruszek w grubym swetrze

Polar wkłada i ciężkie buty
bo chodnik cały lodem skuty
kto to zimno takie wytrzyma
co teraz bo nadeszła zima

Staruszek w domu teraz siedzi
drogi śliskie od gołoledzi
przez ten nocny wiatr nie może spać
a na drzewach lodowata szadź

Słońce ledwo się też przebija
zmrożona ziemia jak niczyja
a radosne dzieci od rana
już na dworze lepią bałwana

Buźki słodkie jak czekoladki
podziwiają zmarznięte płatki
lecz staruszek się cały zżyma
co teraz bo nadeszła zima

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 14 stycznia 2025

spotkanie

nad morzem
skrzyżowały się spojrzenia

sypki piasek na stopach

mewy krzyczą coś
w uszach cały czas

pachniałaś poranną bryzą

nocą ognisko
tanie wino

tak blisko naszych snów

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 14 stycznia 2025

Walc Belamonte

przetransformować pozytywnie spięcia na łączach
choć nie znam zwierząt głębinowych dobrze
to rozedrgane będą wolne dymy
ptaki wlecą przez otwory do piwnic
zaludnić obszerne komnaty
w bytności swej nie spięte
nie znalazłem lęku

to we mgle nad jeziorem ten jedyny raz
łodzie nurkowały zapuszczały kotwice
by nie poniósł ich wiatr
bez pytania o odpowiedź Ojciec zrodził mnie
tyran naszych serc
pod lodem śpi

na wietrze się przegrzewa noc
na ziemi wśród chwastów chrzęści pełzań rój
mieszkaniec kret nie wolny
bo nie przyszła ona i zniknęły drzwi
zniweczył się wspólnie ten łagodny Walc
pogodnie zapomniany Belamonte

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

violetta, 12 stycznia 2025

Gorąca

w mróz przytulny dom
z rustykalnym napojem
błękitnym niebem i słońcem
zima końcem i początkiem
czekolada z różą pasują
jak ciepły uścisk

do rondelka dodaję kakao
płatki róż syrop klonowy
wanilię owsiane mleko sól
doprowadzam do wrzenia
pokochasz tak samo ja

liczba komentarzy: 0 | punkty: 8 | szczegóły

sam53, 12 stycznia 2025

Zimą też cię kocham

widziałem cię wczoraj w każdej kropli deszczu
w pomarszczonej wiatrem przydrożnej kałuży
w pierwszym płatku śniegu - w nieskończonym wierszu
którym śnieżną zamieć jedno słowo budzi

gdzieś na horyzoncie wśród wieczornych cieni
wirujących płatów anielskiego pierza
gdzie każde dobranoc w kocham można zmienić
chociaż kończyć wiersza jeszcze nie zamierzam

w zimowej scenerii pragnę ciebie co dzień
kiedy białym walcem rozpoczniemy taniec
w śnieżnobiałej sukni pośród zasp w ogrodzie
zanim wiersz napiszę zanim słońce wstanie

zanim mgła opadnie tęczą na pościeli
i śniegu zabraknie w puchowych poduszkach
wierszem będę kochał jak każdej niedzieli
wiem bo już od wczoraj masz gorące usta

liczba komentarzy: 7 | punkty: 5 | szczegóły

AS, 11 stycznia 2025

pola morficzne

kiedy milionami oglądamy telewizję
jesteśmy jak ławica ryb
nabieramy wody w usta
bo przypadek często udaje przeznaczenie
i nie wiemy
które niebo otworzą ptaki swoim kluczem

prawda musi być objawiona

w niepoliczalnej rzeszy obrazów
jest tylko jedna
Mona Lisa

https://www.youtube.com/watch?v=X0sE10zUYyY

liczba komentarzy: 6 | punkty: 8 | szczegóły

sam53, 11 stycznia 2025

wiersz tęsknoty

wyjeżdżam na jakiś czas

zostawiam
ciepło na dłoniach
dotyk w pamięci smak ust

telepatyczny błękit
w oczach

będę wiatrem wodą
musnę włosy tańcem

boso

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 11 stycznia 2025

nic więcej

moje życie to
bańka mydlana
i grzyby na ścianach
to ptaki za oknem
walczą w karmniku z tobą o śniadanie
świeże pieczywo plama po kawie

pochłania ogień wszystko
co przeminęło w Kalifornii
z czasem patrzymy
przed nieznanym nieciekawym filmem
nieważne zbyt krótkie jest życie
za ciasne skarpety

patrzymy sobie w oczy
patrzymy czujemy otaczający
świat roślin i zwierząt

pozdrawiam cię serdecznie
każdej księżycowej nocy
za dnia biegniemy w dal
coś nas pcha naprzód
w nieznane fakty

wyroki jasne zostańmy razem
nie mam czasu na zmiany
wykałaczki wydłubują
kawałki kurczaka
ostatni posiłek
życie przemija szybko za szybko

piramidy w Gizie jeziora w Giżycku
morze Martwe słona woda zabija
człowiek niszczony przez samego siebie
zanurzone sprawy związane ręce
dziękuję nie chcę mieć więcej

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 11 stycznia 2025

Asfodelowe łąki

Znowu o duchach.
Duchy to myśli.
Nie oddychają, nie jedzą, a więc nie żyją.
Bogowie wcielają się, to mieszkańcy głębi,
a więc to nie duchy, to zwierzęta głębinowe.
Dusze to ich mieszkanie,
i oddychania i jedzenia i pocałunków
i śmiechu w ciemności
i przodków.
Bogi i przodkowie unoszą się w duszy
wokół kolumny.
Ludzie to kule śnieżne, ich powozy,
nośniki przez rzekę czasu.
Duchy to mniej życia.
To dzieci czasów swoich, do miejsc przywiązani,
do wspomnień,
mają nieaktualne mapy, po których wędrują,
na asfodelowych łąkach zanikają,
ćmy wokół czegoś jak księżyc wirujące.
Orion jeszcze poluje, jeszcze kocha, jeszcze rani,
nie może przestać.
Pamięta pierwotne puszcze.
Ale to nie jego soma, która teraz przegląda internet.
To lustrzane odbicie człowieka sprzed tysięcy lat.
Duchy to myśli, czy tylko nasze myśli?
Jak długo trwa życie przeciętnego ducha?

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły