Poezja

kiedy
nie rezonuję ze światem
w którym ludzie
mieszają krople z drobinami lodu
odpływam jak wody
niesione przez rzekę

nuty smutku osiadają na dnie
cichną wszystkie słowa
i teorie bezwzględności

światło to fala
której prędkość jest zawsze
taka sama

rozlewam się w wielką deltę
pozwalając otulić
tylko morzu