Poezja

Wreszcie


I znów dzień
Gubisz w drodze do kuchni strzępki snu
Łazienka…szybki prysznic
Spojrzenie w lustro
Znów ten grymas
Kawa koniecznie dwie cukru
Papieros w popielniczce sam dokańcza palenie
A może to rzucić?-myślisz

Coraz mniej czasu..

A ty zbyt wolna w podejmowaniu decyzji
Ubierasz się ,wychodzisz
Lustro w przedpokoju akceptuje twój wygląd
Biegniesz...
Kierowca autobusu nie wie, że się spieszysz
On ma teraz przerwę
Zajezdnia.
Już wiesz ,że nie zdążysz
Ruszacie

Miasto jeszcze śpi
Opuszczone żaluzje na wielkich oknach sklepów
Niczym powieki oczu
Nie wpuszczają pierwszych promieni słońca
I twój budynek
To jeszcze nie cel

Gabinet szefa..

Korytarz ciągnie się przez twój strach i obawy
Niczym słowa rodzące się w twojej odwadze
Która umrze przy pierwszym naciśnięciu klamki
Było tak jak myślałaś
Żadne z twoich słów nie przebiłoby się przez mur arogancji
Ale nie trzasnęłaś drzwiami

Jeszcze 7 godzin

wytrzymasz…uzbroisz się
"we wszystko mi jedno"

Dom
Za chwilę goście...
sami się zaprosili, nie mogłaś odmówić..
Dlaczego?
Telefon-córka
Musi wyjść na godzinę
Ty spędzisz ją z wnuczką...

A chcesz być sama…odpocząć-nie możesz
Zawsze ktoś czegoś chce...

Uciekasz

Park pachnie soczystą zielenią.
Łabędzie leniwie przeciągają się skrzydłami zahaczając niebo
Wokół cisza....

Wreszcie...

z cyklu..słowa-klucze