Poezja

przez porowatą strukturę twarzy
nieśmiało prześwituje uśmiech
a dłonie kleją się do powiek przecierając

pozostałości słonych kropel
gdy stopniowo framuga okna strzepuje
zalegający kurz

jeśli przez chwilę wątpiłeś w specyficzne
uwarunkowanie optymizmu

po głębokim deszczu na sercu
wyrasta tęcza