Poezja

 
Żyjemy sobie
na bezludziu, chociaż człowiek
brzmi dumnie.
 
Aż świat kręci,
do zawrotu głowy, więc zataczamy
koła. Z nogi na nogę.
 
Po kieszeniach trzymając ręce,
przeciwstawne. Oraz większość
innych osiągnięć.
 
Tyle i niewiele więcej,
żyjemy sobie. Od pierwszych urodzin
po następne.