Poezja

Rzeka przenośne zwierciadło
moich wiecznych odpływów
pęczniejąca w porze wiosennych roztopów
topniejąca w ciepłe lipcowe wieczory
metamorfozo ducha
magnes kapryśnej pogody.
 
Rzeka z zapisanym gwarem tartaków
zagubionym w leśnej kniei,
z gromadą dzikiego ptactwa w szuwarach
ludźmi co zasiedlali gąszcz torfowego lasu
codzienne sprawy co w czasie umknęły.
 
Rzeko z wyrytym w pamięci  
jak na drewnianej beli
zapisanym znakiem piły tartacznej.
 
Rzeko, jakich wiele
lecz taką jak ty
jest tylko pod Pilskim niebem.