Poezja

Tryptyk zainspirowany chwilom w kolorze szarości
 
I
zagubiony w świecie 
gdzie czarne jest białe 
słowa zakreślone korektorem 
burzą rozpoczęte zdanie   
pogrążam się w udawanej przyjaźni 
gdzie nic nie jest grzechem 
i tylko kłamstwo jest prawdą
 II
negatywem stają się wczorajsze obrazy 
stado czarnych wron otacza zaułek myśli 
serce odarte z resztek marzeń  
a ty jesteś lecz jak by cię nie było 
i już nie pasuje słowo miłość. 
  
III
próbuję sobie przypomnieć 
skrawki tamtego nieba 
chwile jak sny ulotne 
brzmienie twego imienia 
w schowku pamięci szukam 
fotografii z twoim uśmiechem 
lecz jak reanimować 
coś czego już nie ma.