Poezja

zostawię wszystko a mam tak niewiele
stukot okien o futryny myśli i puste słowa
szum fal rwących brzegi wspomnień
zostawię w spokoju śpiew łabędzi 

odlecę na lotni nad wzgórza

bicie serca zachowam w pamięci
spojrzenia wymienię na szkiełka różowe
twoja sukienka na wietrze to kosmos
 z ostatnim oddechu przestaję istnieć

zostawię siebie dla siebie

 w kieszeni scyzoryk z wymiennym ostrzem
na szczęście zamienię

bez słów ciebie zostawię na pastwę losu
a mam tak niewiele