Poezja

łączy życie z zaświatem
żywa jest dusza jak sny prawdziwa
cienką nicią oplata neurony
przepływa jak prąd
iskrzy jak kabel zerwany

gdy jest coś nie tak
zachodzisz w głowę
gdzie był błąd

za gardło chwyta lęk
przenika ciało strach
jak opętanie apetytu na życie brak

dzień za dniem zagubisz się tabletka na sen
otępiały nie pojmujesz
twoja ścieżka prowadzi za daleko

nie zrozumiałe dla mnie dlaczego tak jest
delikatna jak mgły nad strumieniem
psychika czy sen sam nie wiem
 życie miesza się ze śmiercią