Poezja

z każdym dniem z brakiem sił 
umyka sen budzę świt
 
życie ościem w gardle dusi mnie
 
czas nie lubi stać nie pogada
śpieszno mu ale dokąd
 
dookoł dzieją się  stworzenia
 
nikt   się cieszy
nikt nie kocha
 nikt nie wierzy słowom proroka tego roku