Poezja

ukołysze wiatr stare drzewa
świadkowie żywe wspomnienia 
co wiedzą drzewa co czują 
gdy nas nie ma nie będzie
czas dla nich nie ma znaczenia 
 
chaos istnienia 
nadchodzą dni 
odchodzą ludzie 
zostają drzewa 
co łączy nas
jedynie chemia
miłości nie ma 
kilka pszczół na drzewach 
na kwiatach 
 
kołysz wietrze padaj deszczu
nie zachwiane mocne w korzeniach
człowiek brać przykład powinien 
ciągnąc bagaż życia i nic więcej
stoją w spokoju ziemia okrywa 
 
chaos istnienia 
nadchodzą dni 
odchodzą ludzie 
zostają drzewa 
co łączy nas
jedynie chemia
miłości nie ma 
kilka pszczół na drzewach 
na kwiatach 
 
w cieniu znajdziesz ukojenie 
z suchych nie potrzebnych konarów 
rozpalasz marzenia płonie plonie ogień
widzisz jak wszystko się zmienia
czasem brakuje tego cienia by skryć smutne oczy
 
chaos istnienia 
nadchodzą dni 
odchodzą ludzie 
zostają drzewa 
co łączy nas
jedynie chemia
miłości nie ma 
kilka pszczół na drzewach 
na kwiatach