Poezja

zapłakał Bóg 
stworzył cud istnienia 
nie obce cierpienie 
wycierpieć trzeba wiele
by na brzegu spocząć
wśród zielonych pastwisk


wszystko się układa 
płyniemy z prądem rzeki
 
życie nie przestaje biec
dzieci rosną
 kwitnie wiosna
 
nagle z brakiem czasu
 
nie ma szans na naprawę błędów
biegniesz
lecz siły nie te
 
człowiek młody zapomina że to
życie
układa karty na obrusie białym
 
choroba zmienia obraz dni
przeliczasz tabletki na minuty
 
krótki dzień i piękny 
gdy zostawisz wszystko
odejdziesz duchem młody jak dziecko