Poezja

smutek w sercu knuje przeciwko
człowiekowi biednemu 
nędzne niewolnicze życie
 
płyną dni odlicza dni od niedoszłego 
końca świata 
następnego nie będzie 
może w błędzie
może wojna w duszy
trwa od wieku w człowieku
 
woda drąży słowo ciąży na języku 
było wielu pozostało kilku 
idzie szara ulicą
ze spuszczoną głową 
auta gonią deszcz pod nogi układa kałuże 
 
nadchodzą ci co oszukali człowieka 
żerują na nim zdrowo 
wykradną całkowite wszystko
zastąpią jedzenie chemią 
 
smutek w sercu knuje przeciwko
człowiekowi biednemu 
nędzne niewolniczego życie jego