Poezja

oschli samotni jak skały wpatrzone w dal
w morskie fale odbijające od brzegów
drzewa sterczące oschłe obumarłe wnętrza
udawanie miłości pod swetrem choć bije
bez wody źródło szybko wysycha
oschłe słowa wytrenowane zdania słowa wybrane
zachowanie stylizowane pełne wdzięku oprawy
bez szans dla świata nie kochają ludzi
widza siebie śpią razem myślami osobno
błądzą w przestrzeni szukają w obłędzie
złotego środka nigdzie nie będzie
chwila krótko trwa pokochaj ją
dbaj
by rodzina w cieple twoich rak ogrzała serca
dłoń daj każdemu kto prosi o pomocną
bądź życiem bądź wodą nie wiatrem
który wieje niewiadomo skąd
nie patrz pod wiatr sypnie piasku w oczy