basia95 - Poezja

basia95, 14 lipca 2011

"List"

Czasami mam ochotę
Wysłać do Ciebie list-
I wszystko Ci napisać w nim.
I nie podpisywać się
Na końcu-
I tak byś pewnie wiedział…

Napisałabym Ci to,
Czego nigdy bym powiedzieć
Nie umiała.
Później kartkę bym włożyła
Do koperty
I wysłała.

A później pewnie
Ścigałabym się z listonoszem,
Żeby Ci tego listu
Do skrzynki pocztowej
Nie włożył.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

basia95, 22 stycznia 2011

"Wehikuł czasu"

Z każdym dniem
Coraz więcej obowiązków
I zajęć.
Coraz mniej czasu,
Żeby kilka chwil
Utrwalić.

Z każdym miesiącem
Coraz więcej do zrobienia.
Coraz więcej przeszkód,
Wciąż kolejne zmartwienia…

A ja marzę o wehikule czasu,
Do którego bym wsiadła
Ze wszystkimi zabawkami.

I cofnęłabym się w czasie
O kilka lat,
By znów bawić się
W chowanego
Z poziomkami.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 17 | szczegóły

basia95, 27 września 2010

"Dorastanie"

Dla młodszych,
Znaczy mniejszych,
Świat tworzy się prostszy.
Piękniejszy.
Małych Wrażliwych się
Oszczędza,
By- gdy dorosną- zniszczyć.

I bajki z dzieciństwa
Drugiego sensu nagle
Nabierają.
Przed Dużymi Wrażliwymi
Dylematy stają.
I nagle ujawniają się
Nowe, straszne rzeczy,
Którym- choć błagamy- nikt już
Nie zaprzeczy.

Mówili, że przyjaźń jest piękna-
Nie uprzedzili jak boli
Strata przyjaciela.
Mówili, że miłość uskrzydla-
Nie uprzedzili jak boli,
Gdy podetną skrzydła.
Mówili o barwach życia-
Wczoraj dodali, że są
W skali szarości.
I chyba zapomnieli- bo też
Nie uprzedzali-
Jak trzeba bronić
Kilku chwil radości.

Dorastanie-
Przebijanie szpilką
Dziecięcych
Baniek mydlanych.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 19 | szczegóły

basia95, 17 września 2010

"Radość"

W szare popołudnie
Szłam szarym chodnikiem
Pomiędzy szarymi ludźmi.
I nagle przypomniał mi się
Słoneczny dzień.
Był taki piękny- uśmiechnęłam się
Do siebie, a później
Do idącej z naprzeciwka pani.

- Dziecko!
Co ty wyczyniasz!- słyszę.
- Nic. – odpowiadam. – Po prostu
Cieszę się życiem.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 9 | szczegóły

basia95, 16 września 2010

"Było sobie życie"

Było sobie Życie.
Mieszkało u człowieka.
I byłoby bardzo szczęśliwe,
Gdyby nie to,
Że człowiek wymyślił Problem.
I Problem kłócił się z Życiem.

Gdy Życie szło ulicą
Problem wyśmiewał je głośno.
Ale człowiek cieszył się Życiem,
Więc ono wiedziało-
Złośliwości Problemu kiedyś się
Zakończą.

Ale Problem rozgościł się
W domu człowieka.
Przyprowadził swoich kolegów.
I teraz z Życia
Szydziła cała grupa
Drobnych Problemów.

Problemy były odważne,
Śmiałe,
A Życie chowało się w kącie,
Niedoceniane.
Było coraz brzydsze w oczach
Człowieka.
I chociaż Życie czekało na niego,
On już na Życie nie czekał.

Więc umarło Życie
Następnego ranka
Przyspieszoną przez człowieka
Śmiercią prawie naturalną.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 10 | szczegóły