Poezja

Wewnętrzne naprężenia na powierzchni zdarzeń
Niby nic nie znaczące ale jednak
Pęknięcia, strzelanie butelki plastikowej w nocy
Coś jakby krople wody
Szuranie w kącie pod zlewem
Nieuchronne symptomy entropii
Które stale zaklinam serią rytuałów
Wyjście do pracy powrót
Bieg wieczorny ćwiczenia fizyczne serial
Nadawanie sensu temu upadkowi
Niby nic nie znaczące jednak
O tej samej godzinie
Zrobić to samo
Jakby był jeszcze ratunek
Jak gdyby ktokolwiek miał usłyszeć bezgłośne wołanie o pomoc
A przecież nie ma nikogo
Tylko ja
Bicie mojego serca
Łapanie haustów powietrza
Strzelanie plastikowej butelki
I coś bliżej niesprecyzowanego za ścianą
Nie wiem jak to nazwać