Poezja

 
 
wreszcie sen który nie boli
uspokoił
dał do myślenia
mówią
że taki był mi potrzebny
 
 
zupełnie niespodziewane
przeżyłam spotkanie
najpiękniejsze pewnie jedyne
 
w blasku słońca
on uśmiechnięty cały w bieli
wyciągnął ramiona w moją stronę
i utulił jak najukochańsze dziecko
 
 
jego radość i papieski blask
są teraz tylko moje
 
I.2016