Poezja

Coma
sala ciszą porażona
szum we wnętrzach plastikowych rur
ona
w każdym kącie przyczajona
trzyma w ręku świadomości sznur
grona
zwisających wypełnionych
worków z płynem
strona
przekładana
i zmieniana co godzinę

cisza
na ekranie
podświetlona klisza
białe fartuchy komisja
tego
ta decyzja jest jak wystrzał
zacisnęły się powieki
u śpiącego

myśli
po materiał ludzie przyszli
a cisi posiądą ziemię

nic mądrego nie wymodzisz
przecież pomagasz nie szkodzisz
wolne miejsce
możesz uśpić tam sumienie.