Poezja

Pada na Góry Świętokrzyskie.
Na zieleń igieł jodeł starych
i Łysogóry są już śliskie.
W wąwozach tworzą się moczary.
 
Kamienie toczy wierna rzeka.
Szklana pogoda, jak w butelce.
Siąpi wspomnienie. Czas ucieka.
Znów limuzyna mknie na Kielce.
 
Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie
i leśną togę ich ponurą!
Świat białoruską zna noblistkę.
Widzi dokładnie, kto dziś górą.
 
Taka jest dzisiaj dyplomacja.
Przez bardzo chwiejny jedzie most.
Stara ubecka prowokacja
pisuje do Washington Post.
 
Szczytu nie widać. Zniknął w chmurze
i krzyż nam przesłoniły deszcze.
Padać tu może znacznie dłużej.
Szklana pogoda. Długo jeszcze?