Poezja

drozdy szczepią gniazda przed odlotem
usypiają młode - z pewnością jeszcze tu wrócę

nie odprowadzaj mnie mam chłodne ręce
siwieją skronie kuleję więc wolno
ale zdążę

nie piecz chleba na drogę
chcę poczuć jak mija głód kiedy mija człowiek