Poezja

strach to taka ryba
niepływak
leży na dnie 
nie ma fal z tej wody
nikt nie przepływa
brzegiem można obejść
na stronę która jest drugą

niewiarygodnie blisko
a nie chce się

coś chrząści pewnie strach
między zębami
kamyki i piach - jadło
napełnia się

już czas