Poezja

po kolejną lecimy jak ćmy
w upragnioną śmierć

siedzą w nas dwie strony medalowego zdumienia
kiedy częstujemy się wczorajszym

dziś

nienasyceni pożeramy się garściami rozpuszczamy
w ustach smakiem poziomek kusimy dotykiem dłoni
i drżymy o przemycony kawałek szczęścia

brakuje odwagi by trzymać się mocno
i odrywać od ziemi


zainspirowany graficznym Duchem :)*
http://truml.com/profiles/88419/graphics/163199