Poezja

…to moje jestestwo
do którego wracam po i do

spisuję. podążam za ciałem cokolwiek mnie spotka
za następnym po-razem, chwyci i ściśnie.
tych drzwi już nie ma, pozostało czekanie.

pamiętam siebie strzelającego z procy, złożone
skrzydła latawca - wytargane wiatrem.

czasami też widzę i myślę, a jak staniemy
blisko lub bliżej, wpadniemy w rezonans wyszeptu
imienia między wargami. szukam kierunku, gdy zbłądzę

bądź blisko.
szeptem otwórz mi oczy, wskaż drogę oddechem.