Poezja

noc umiera powrotem do domu
przedświt schyla się niżej latarni
 światło też nie za bardzo chce pomóc
znaleźć drogę i pamięć nakarmić

odmierzana krokami niepewność
która koniec z początkiem chce związać
staje czasem w rozkroku bo senność
w labiryncie chaszczami zarosła

rozwiązanie gra z dumą w pokera
wstyd się przyznać że niemoc tak drażni
z taką kartą się w ciemno otwiera
zabłąkanej noc w noc wyobraźni