Poezja

po co świat od nowa malować jesienią
gdy obraz skończony
i barw nie potrzeba
kiedy cień bez świateł sięga światłocienia
a wiatr choć tak wietrzny
chłodem spada z nieba

po co świat ożywiać gdy go żywi męczą
gdy liście czerwienią
na jarzębach płaczą
kiedy w pierwszym rzędzie przed purpurą klęczą
barwami jesieni
jeszcze na świat patrzą