Poezja

rzeczywiście łatwo wejść w krainę bajki 
dotknąć chwil ulotnych srebrno-szarych cieni
cieszyć się że wreszcie świat zimowo zakwitł
słoneczną poświatą w kryształkach się mieni

można sięgnąć nieba ono tuż nad głową
nikły podmuch wiatru zwiewa mgły ostatki
wraz z promieniem słońca budzi się zmysłowość
raj dla wyobraźni aż po niemy zachwyt

bo czym srebrne kwiaty wyrosłe na szybach
szadź iskrząca tęczą zwieszona na płotach
kiedy w naszych oczach łąka się ożywia
w bajce czy nie w bajce 
ja już zimę kocham