Poezja

wydaje mi się że widziałem wszystkie twoje obrazy
nawet te nienamalowane 
sprawiają wrażenie jakbym już gdzieś je oglądał
przesuwam pamięć klatka po klatce 
od kwiatów przez martwe natury po pejzaże
gubię się w nieskończonych światłocieniach 
szkoda rozsypanych pędzli
nieużywane borsucze włosie traci swoje zalety
farby stygną na podłodze
tworząc coraz to nowe niezidentyfikowane wzory

tyle tu ciebie 
słowa uciekają w śmiech
kwieciste przemówienia więdną 
dym papierosowy dotyka bezkształtem świtu
pusta butelka po burgundzie ląduje za koszem na śmieci
kiedyś i ona znajdzie swoje miejsce w sztuce 
podobno Bóg stworzył świat w siedem dni
ty w kilka godzin

i nie potrzebujesz mojego żebra