Poezja

z lochu wychodzi powabna dziewczyna
w czarnej sukience złożone ręce 
o niewinności swej przypomina
czy lud pozwoli jej zginąć w męce


gawiedź wiwatuje egzekucji czeka
przechadza się chrząka marudzi narzeka    
traktują jak zwierze nie widzą człowieka
w głowie widowisko a tłumy jak rzeka


łypie na los zielonookiej dziewczyny
bazyliszek ziejący ze złości aż siny
zieleń to nadzieja i się nie poddamy
daj rękę moja miła - po prostu spadamy 


jeszcze pomyślał
podrapał po głowie         
wszystko pójdzie z ogniem
to koniec panowie