Poezja

Chodzę po starych wydeptanych ścieżkach
szukając śladów dzieciństwa

Przywołuję co piękne - choć prozaiczne
a pozostawiło zapis w umyśle
Oczami dziecka :
podglądam księżyc
wącham kwiaty
oglądam odbicie w tafli jeziora (!!!)
przytulam do brzóz
i moczę nogi w źródełku
by uzdrowić ożywić myśli
wtłoczone w marazm
w niepewność
Niecierpliwie szukam kawałka dawnej magii
i kiedy przyroda układała się do stóp
wyrasta ogromny rozłożysty dąb

Z zapartym w piersiach tchem
zamykam oczy - przemyka film

tak - to drzewo wodziło na pokuszenie
choć
czas wytarł inicjały...